عزت نفس درروایات
امام على (ع): «اکرم نفسک عن کل دنیه و ان ساقتک الى الرغائب فانک لن تعتاض ‏بما تبذل من نفسک عوضا و لاتکن عبد غیرک و قد جعلک الله‏ حرا».
على علیه السلام به فرزندش امام مجتبى سلام الله علیه فرمود: نفس خویش را عزیزبشمار و به هیچ پستى و دنائتى تن مده گرچه عمل پست، تو را به تمنیاتت‏ برساند،زیرا هیچ چیز با شرافت نفس برابرى نمى ‏کند و (به جاى عزت از دست داده) عوضى‏همانند آن نصیبت نخواهد شد، و بنده دیگران نباش که خداوند تو را آزاد آفریده‏است.
امام على (ع): «من کرمت علیه نفسه لم ‏یهنها بالمعصیه‏».
کسى که نفس شرافتمند و با عزت دارد هرگز آن را با پلیدى گناه، خوار و پست‏ نخواهد ساخت.
امام على (ع): «النفس الدنیه لاتنفک عن الدنائات‏».
کسى که فرومایه و دنى النفس است از کارهاى پست جدایى ندارد.:
امام على (ع) «ساعة ذل لاتفى بعز الدهر».
یک ساعت ذلت ‏با عزت تمام دوران زندگى برابرى نمى ‏کند.
امام على (ع): «من تذلل لابناء الدنیا تعرى من لباس التقوى‏».
کسى که در مقابل شیفتگان دنیا اظهار ذلت کند، با این عمل، جامه تقوى و پاکى ‏را از بر خود به در آورده است.
امام على (ع): «اعجز الناس من قدر على ان یزیل النقص عن نفسه و لم‏یفعل‏».
عاجزترین مردم کسى است که مى‏تواند نقائص اخلاقى خود را برطرف سازد و از انجام‏آن خوددارى کند.
امام صادق (ع): «ان الله عزوجل فوض الى المومن اموره کلها و لم یفوض الیه‏ان یذل نفسه‏».
خداوند تمام کارهاى مومن را به خود او واگذار کرده ولى به او اختیار نداده که‏ خود را خوار و ذلیل کند.
امام صادق (ع): عن زراره عن الصادق(ع): «ان رجلا اتاه فقال اننى لا احسن ان ‏اعمل عملا بیدى و لا احسن ان اتجر و انا محارف محتاج ‏فقال اعمل واحمل على راسک واستغن عن الناس‏».
زراره از امام صادق علیه السلام نقل کرده که مردى به حضور حضرت آمد عرض کرد دست‏ سالمى ندارم که با آن کار کنم، سرمایه ندارم تا با آن تجارت کنم مرد محروم ‏و مستمندى هستم چه کنم؟ حضرت مى ‏دید که سر آن مرد سالم است و مى ‏تواند طبق رسوم‏ محلى با آن کار کند فرمود: بار را بر سرت ببر و خود را از مردم بى ‏نیاز بدار (وگدایى نکن).
امام صادق (ع): «اقصر نفسک عما یضرها من قبل ان تفارقک واسع فى فکاکها کماتسعى فى طلب معیشتک فان نفسک رهینه بعملک‏».
از آن چه براى جانت زیان بخش است اجتناب‏نما پیش از آن که مرگت فرا رسد، و درراه آزاد کردن نفس خویش از قیود سیئات اخلاقى کوشش نما همانطور که براى معاش‏خود تلاش مى‏کنى، چه آن که خودت و جانت در گرو اعمالى است که انجام مى‏دهى.
منبع:  پاسداراسلام - شماره 197